Tattoo’s vond ik vroeger meer iets voor mensen uit de ‘achterbuurt’. De laatste jaren vond ik het wel steeds meer iets hebben. Steeds meer mensen in mijn omgeving, zeker bij capoeira lieten een tattoo zetten. Het werd gewoner, meer geaccepteerd. Een half jaar geleden stelde ik voor om een familietattoo te zetten. Natuurlijk zijn we bloedverwanten, een gezin; horen we bij elkaar. Iedereen weet dat. Maar het idee dat je dat met een teken op je huid, gekerfd in je lichaam nog duidelijker maakt dat we bij elkaar horen; voor eeuwig ook zo met elkaar verbonden zijn sprak me wel aan. En steeds meer.
We hebben gezocht naar een afbeelding van een stamboom. Niet figuratief, maar meer met vormen, abstracte symbolen, symboliek. Doet toch meer denken aan de tribalsymbolen. Ieder dezelfde tattoo en bij ieder een klein accentverschil, zodat je weet wie wie is. Een stamboom, zoals in de biologie: vader x moeder en drie dochters: vierkantje en rondje. Mijn oudste dochter studeert Culturele Antropologie en wilde meer de notitie van verwantschap (kinship): een driehoek en rondje. Uiteindelijk is het dat geworden.
joostdelaat.nl 